WISMARIA

WISMARIA

vulgo Wismar, urbs Handseatica Germaniae, in Ducatu Megalopolitano, cum portu capaci, in era maris Baltici, et arce tecenti permunita, sub Suecis, pace Monasteriensi, quibus illa a Daniae Rege erepta est, A. C. 1675. media sere inter Rostochium ad ortum, ae Lubecam ad Occidentem, 7 utrinque milliar. German. et 4. a Sverino in Boream. Crevit ex ruims urbis Megalopolitanae in viciniis: Sed ab A. C. 1266. urbis privibegia ei concessa fuêre ab Henrico Duce Megalopolitano. Eius originem repet unt quidam, a Wisnaro. Rege Vandalorum, qui tempore Constantini Magni floruit, alii coloniam Gothorum, ex Wisbuia Gothlandiae metropoli, eo deductam dicunt. Cranzius paulô ante A. C. 1240. a Gunzelino Comite Sverinensi, sub Ioh. Theologo, Duce Megapolit. Henrici Burevini, couditoris Colegi Gustrov. filio, seu conditam, seu amplisicatam: ex urbis Megalopolitanae ruderibus affirmat, A. C. 1262. fere tota incendiô periit, postemodum lapidea surrekit. Hîc Reformati Angliâ, sub Maria, eiecti, male habiti func, A. C. 1554.